Поезд барган көйгә (Тукай)

Викикитап, ачык эчтәлекле китаплар җыентыгыннан
Поезд барган көйгә
АВТОР Габдулла Тукай

Поезд барган көйгә


«Дөмберр» карчык йортына
Тәрәзәсенә кыйна,
Нишләп иртә йоклаган,
Торсын әле Фатима!

Кичә эчтек партебин,
Берләп түгел, алтыдин;
Нинди йоклау ул әле
Пирбуенчы яртыдин!

Зәйни берлән Шәйхетдин
Килеп керде ишекдин;
Кыска буйлы Фатима
Торды гүя бишекдин.

— Исәнмесез, кунаклар!
— Сез дә саумы, аппаклар!
Әйдә, дустлар, эчәбез,
Әле безнең яшь чаклар.

Эчә дуслар чәкәшеп,
Күзне-күзгә текәшеп;
Эчкән була карчык та,—
Үзе беткән бетәшеп.

Фатиманың кыз чагы —
Һавадагы кош чагы —
Хәрап булган бу өйдә,
Суына төшкән кочагы.

Шулай да ул типтерә,
Бетәсен сизеп тора;
Җылыйсы күз яшьләрен
Күз эчендә киптерә.

«Дөмберр» күрә — җыласа,
Ачулана ул нәрсә:
— Ашарыңа бар ич,— ди,—
Тагын җитми ни нәрсә?

Мискин безнең Фатима
Кече яшьтән ятимә;
Шуңар күрә төшкән ул
Сатлык кызлар рәтинә.

Һәр төн шул эш бу йортта,
Исрек татар фарситта;
Ниләр, ниләр булганын
Саный алмый бер чорт та.

Сез әйтәсез: «Дөмберр» ни?
Аңлый алмыйбыз берни,—
Шундый карчык ул, аңар
Себерен ни, Сембер ни!

Яшь бер кызны ала ул,
Булган була ана ул;
Үсеп буйга җиткергәч,
Башын утка сала ул.

— Ник исме «Дөмберр»? — дисез,—
Бик ят исемдер,— дисез;
Язган абзаң белә шул,
Сез бернәрсә белмисез.

Гомре үткән дөмбердәп,
Аккан су күк гөлдердәп;
Ах, дүдәк-дүдәк-дүдәк,
Басма өстендә балүрдәк;

Господа, станция Дюдяк!


?