Эчтәлеккә күчү

Кояш каршылау (Алиш)

Викикитап, ачык эчтәлекле китаплар җыентыгыннан
Кояш каршылау
АВТОР Абдулла Алиш

Кояш каршылау


Мин адаштым юлдан, төн караңгы,
Белмим, нидер көтэм.
Кайда икән минем якын дуслар?
Кайда минем иркәм?

Басып торам текә яр читендә,
Карыйм тирә-якка,
Шул чак янгын кебек алсуланып
Батыр кояш калка.

Кулы белән нәфис пәрәнҗәсен
Акрын ачкансыман,
Тирә-ягын һаман яктылата,
Күтәрелә томан.

Тормыш чишмәсенең горур адымын
Тәбриклиләр кошлар,
Чәчәкләрдән ява бертуктаусыз
Рәхмәтле алкышлар.

Кызганмый ул — минем өскә
Сибә көләч нурын,
Хәтерләтеп анам иркәләвен,
Аның йомшак кулын.

Уртаклашам йөрәк кащыларын
Мин дә аның белән,
Кояш бабай, барыр юлым кайда?
Дигән сорау бирәм.

— Әнә минем нурлар, — ди ул миңа, —
Курыкмый һичбер нидән.
Шулар кебек син дә батыр бул,
Үрнәк алып миннән.

Төн артыннан көннең туарына
Ышанычың тираән.
Китәр кайгы, килер шатлык тиздән,
Тиздән, тиздән, иркәм.

Барыр юлың үлем, — ди ул миңа, —
Мин калыккан чакта
Ыргыт йөрәгеңнән кайгыларны,
Үлеп минем хакка.

Шунда синең дуслар, якын анаң,
Шунда синең иркән,
Һәр көн саен кайнар сәламеңне
Мин аларга илтәм.

Саубуллаша, үрли югарыга,
Ә мин түбән калам,
Алып килә төсле җылы нурлар
Туган илдән сәлам!


?