Бер татар шагыйренең сүзләре (Тукай)

Бер татар шагыйренең сүзләре АВТОР Габдулла Тукай

Бер татар шагыйренең сүзләре Җырлап торам, торган җирем тар булса да, Куркъмыйм, сөйгән халкым бу татар булса да; Күкрәк биреп каршы торам, миңа милләт Хәзерге көн мылтык-ук атар булса да. Уңга, сулга аумыйм, һәнүз алга барам, Юлда манигъ күрсәм, тибәм дә аударам; Каләм кулда була торып, яшь шагыйрьгә, Мәгълүмдер ки, курку берлән өркү харам. Шикләнмибез дошманнарның көчендин без, Бүгенге көн Гали, Рөстәмнәргә тиң без; Шагыйрь гомре хәсрәт, кайгы күрсә күрер,— Дулкынланмый тормый ич соң өлкән диңгез. Яхшылыкка эреп китәм — балавыз мин, Мактап сөйлим изге эшне — бал авыз мин; Бер яманлык күрсәм, сүгәм, мактый алмыйм! — Ул тугърыда бик явыз, ай-һай, явыз мин! Яманлыклар тәмам мине котырталар, Таяк берлә гүя корсакка төртәләр,— «Нигә болай?» «Ярамый»,— дип сөйләндереп, «Тфү, чортлар! ахмаклар!» — дип төкертәләр. Әгәр атса нахак җиргә бер-бер рами Мине, дидим: «Дуст, бу рәмьиң һич ярамый». «Ялгыш аттың, иптәш, кире ал, дип, угың»,— Дустлык итәм, кадалганына карамый. Ачы булгач күңлем, шигърем ачы чыга, Бәгъзән пешкән дип уйласам да — чи чыга; Очырмакчы булсам былбыл күкрәгемнән, Әллә ничек! — мыр-мыр итеп мәче чыга. Мактаулыдыр аллы-гөлле нәрсә төсе,— Тәмле нәрсә була күбрәк ачы-төче,— Шулай итеп, ачы-төче язсам да мин, Чыкса кирәк яхшы ниятемнең очы. Пушкин илә Лермонтовтан үрнәк алам, Әкрен-әкрен югарыга үрләп барам; Тау башына менеп кычкырмакчы булсам, Биек җир бит, егълырмын дип шүрләп калам. Максуд җитәр; бара торгач — юл кыскарыр; Әллә кайда яткан хиссият кузгалыр; Бөкре түгел, төзәлергә кабер көтмим, Тәңрем фәйзы минем күңлемгә эз салыр. ?