Бүре белән Тиен

Лев Толстой
Тулы исеме	Толстой Лев Николай улы
Һөнәре	язучы, фәлсәфәче

Тиен, ботактан ботакка сикерә торгач, агач төбендә йоклап яткан бүре өстенә егылып төшә. Бүре сикереп тора һәм аны ашамакчы була. Тиен: «Җибәр инде мине»,— дип ялына башлый. Бүре аңа: «Ярый, мин сине җибәрәм, тик әйт әле, сез, тиеннәр, нигә һәрвакыт шат күңелле? Ник миңа һәрвакыт күңелсез? Сез агач башында гел сикереп уйнап кына йөрисез»,— ди. Тиен аңа: «Син башта мине җибәр, аннан агачка менгәч, мин сиңа ни өчен икәнен әйтермен, югыйсә мин синнән куркам»,— ди. Тиен агач башына менә дә: «Усал булганың өчен күңелсез сиңа. Явызлык синең йөрәгеңә тынгылык бирми. Ә без яхшы күңелле, беркемгә дә усаллык эшләмибез, шуңа күрә без шат яшибез»,— ди.